از جمله آلوهای پر طرفدار ایرانی آلو سیاه می باشد. ارقام مختلفی از واریته های آلو هستند که به آلو سیاه معروف هستند. از آن جمله آلو آنجلو، بخارا، برقانی، مراغه، چشم گاو و … می باشد. البته که آلو شابلون اختری یا شابلون پیش رس نیز دارای رنگ قرمز مایل به سیاه نیز هست. بیشتر این ارقام آلو سیاه دارای بافت نرمی هستند و جهت تهیه خشکبار به وفور استفاده می شوند.
آلو آنجلو
داری رنگ قرمز جگری (سیاه) می باشد که گوشت میوه نیز دارای رنگ قرمز می باشد. طعم غالبا شیرینی دارد. ماندگاری و دوام بسیار خوبی دارد که نهال های آن بیشتر از سمت ترکیه به ایران وارد دشه و در شهرهایی چون مرغه و اشنویه پرورش یافته و تولید می شوند.
آلو استنلی
دارای رنگ بنفش مایل به آبی رنگ می باشد و شمای آن کشیده تر از آلو بخاراست. طعم شیرینی دارد و جهت تهیه فراورده آلو خورشتی و آجیلی استفاده می گردد. به آلو خرمایی نیز شهرت دارد. در مناطق خراسان بدون پوست و در مناطق غربی و مرکزی ایران نیز با پوست خشکبار می شود.
آلو برقان
این واریته خاص منطقه برقان در استان البرز بوده است که امروزه به سایر مناطق نیز رسوخ یافته که بیشتر در مناطق مرکزی و غرب نیز پرورش می یابد. دارای طعم قالبا ترش است که باعث ملس کردن انواع خورشت نیز می گردد. تحمل سرمایی این واریته آلو به نسبت خانواده آلوها خوب است.
معمولا از انواع آلو سیاه و شابلون جهت تهیه چیپس میوه نیز استفاده می گردد چرا که دارای سایز نسبتاً بزرگی است که در پروسه اسلایس زنی کمتر دچار پرت می شود. عمده خریداران این آلو از اواسط تابستان تا آخر پاییز اقدام به تهیه آلو تازه و انباشت آن در انبار موقت و یا سردخانه ها می کنند. از جمله در تهیه لواشک نیز این ارقام آلو عیار بسیار خوبی دارند. چرا که دارای ساختار فیبری زیادی هستند که در تهیه شراب ترشک سازی ها و لواشک ریزی ها بسیار مقرون به صرفه است.